Spodnie porażka / Paragwaj / Hose

Nie taka totalna porażka, ale jednak porażka. Krojone i szyte wg tego wykroju.
Na modelce wyglądały fajnie. Na mnie nie. Ta "falbanka" u góry bardzo mi się nie podobała. Wciągnęłam gumę, żeby w ogóle coś z tego było... I tak mam piżamowe, domowe spodnie o wysokim stanie i śmiesznym podkrojem krocza :-) Sprawę ratują kieszenie, które naszyłam i które z całości najbardziej mi się podobają, no może oprócz samego materiału. Kupiłam go już jakiś czas temu, bo bardzo mi się spodobał i nadal mi się podoba - widziałam go jeszcze w sklepie, więc pewnie go znowu kupię "na następny raz" :-)
Ale muszę Wam szczerze powiedzieć, że spodnie już kilkakrotnie nosiłam i sprawdzają się super - bardzo je lubię :D
Tak sobie pomyślałam, że po niewielkich zmianach w wykroju, te spodnie byłby świetny dla kobiet w ciąży! :-)

 

 

Ciekawostki z życia w Paragwaju / Mein Leben in Paraguay
Mleko kokosowe / Kokosmilch

Na początek dzisiejszych ciekawostek pokażę dokładniej jak wyglądają małe kokoski z naszych palm. 

Tak wygląda koks po opadnięciu na ziemię i takie kokosy należy zbierać:

W przekroju kokos wygląda tak:

Widzimy miękką otoczkę, która z czasem rozkłada się, potem jest twarda łupina orzecha i w środku orzeszek.

Jeśli na ziemi leżą kokosy tylko w łupinie, jak na poniższym zdjęciu, to najczęściej nie ma sensu ich zbierać, bo albo są puste, albo zepsute. A jeśli łupinka ma taką dziurę, jak ta z prawej, to fajnie gwiżdże, jak się nią strzela z procy ;D

A tutaj już sama część jadalna. Czarna otoczka, którą widać na zdjęciu, której jest proporcjonalnie dużo do białego miąższu, powoduje, że kokosik jest "drzewiasty" i suchy, kiedy się go zjada. Pozbyć się tego teoretycznie można, ale wielkość kokosa powoduje, że okrawanie tego byłoby bardzo nieprzyjemną i nieopłacalną pracą. 

Od kiedy jesteśmy w Paragwaju męczyła nas myśl, że przecież z pewnością jakoś moglibyśmy te kokoski wykorzystać w naszej wegańskiej kuchni! Któregoś dnia (dopiero w grudniu 2012 roku, a jesteśmy tutaj od listopada 2008...) mój mąż wpadł na genialny i jakże oczywisty pomysł - MLEKO!!!
Po pierwszej próbie produkcji mleka z kokosków okazało się, że jest ono po prostu bossskie! :-)

Potem pozostało nam tylko udoskonalić sposób łupania tych orzechów. A wierzcie mi, że twarde są one do zgryzienia! :-)
Paragwajczycy robią to takim "małpim" sposobem: potrzebne są do tego dwa kamienie i dużo szczęścia ;-)
Mój mąż jednak rozejrzał się po swoim warsztacie w poszukiwaniu czegoś pomocnego i stworzył takiego oto "dziada do orzechów":

Materiały z recyklingu: drewno pozostałe z konstrukcji dachu i szyny kolejowe, które leżały u nas na działce :-) Stal szyny jest odpowiednio twarda, żeby łupać w kokosa metalowym, dwukilowym młotkiem, a drewno wycisza i amortyzuje uderzenia. Czasami trzeba uderzyć dwu- lub trzykrotnie(z wyczuciem! :-)) w orzeszka, żeby go rozłupać. Po rozłupaniu kokosy lądują w wiaderku i potem trzeba oddzielić część jadalną od reszty. Trochę pracy jest ale opłaca się ona w stu procentach!

"Dziadek do orzechów" ma nawet kółka, dzięki czemu można go łatwiej przestawiać mimo jego znacznej wagi.

A oto już 200.-gramowa porcja kokosów, która starcza na przygotowanie jednego do półtora litra mleka:

Potem orzeszki siup! do blendera, odcisnąć i...

... mleko gotowe! :-)

I tak oto mleko kokosowe zawitało na stałe w naszej kuchni :D
Bardzo często pijemy pyszne koktajle mleczno-owocowe. Córcia delektuje się lodami kokosowo-bananowymi lub innymi owocowymi. Na obiad gotuję sosy na bazie tego mleka(curry i koperkowy są cudowne :-)) lub dodaję je do potraw zamiast zwykłego mleka czy śmietany. świetne są naleśniki zrobione na tym mleku, mąż uwielbia ryż z cynamonem, a słodkie ciasta też są pyszne :-)
Ostatnio odkryłam to, że jeśli kokoski blenduje się z lodowato zimną wodą wytrąca się stały tłuszcz - moje następne eksperymenty będą dotyczyły produkcji masła kokosowego - kto wie, może coś z tego będzie :-)